Ook Heleen ziet een complot

Je zou denken dat voor iedereen nu wel duidelijk is dat Dominique Strauss-Kahn zichzelf de das om deed in de race naar het Elysée. Zijn niet te stillen honger naar seks en vooral zijn gebrek aan scrupules op dit gebied werden hem fataal.
Volgens een van DSK’s partijgenoten verdient Nafissatou Diallo, het kamermeisje die hem van verkrachting beschuldigt, zelfs een standbeeld. Want dankzij Diallo kon de Parti Socialiste nog op tijd een andere presidentskandidaat aanwijzen. De onthullingen van de laatste tijd, over onder andere de dure hoeren die de voormalige IMF-baas naar Washington liet overvliegen, raken nu alleen DSK.
Maar de econoom en publicist Heleen Mees ziet dat allemaal heel anders. Zij gelooft dat DSK in het New Yorkse Sofitel in de val is gelopen. Ze denkt dat Diallo instructies kreeg van een ‘mysterieuze gast’ in de suite tegenover die van DSK. Ze schrijft het in een column voor KluwerFinancieelManagement.nl.
Waar haalt Mees dit vandaan? Van Edward Jay Epstein. Dat is die bejaarde Amerikaanse journalist die twee weken geleden de blits maakte met een stuk in de New York Review of Books, What really happened to Dominique Strauss-Kahn?  Ook Saskia Dekkers en Jelle Brandt Corstius waren er heel enthousiast over.
Een snobistische reflex (Jee, de New York Review of Books!) in het geval van de laatsten vermoed ik. Want het stuk van Epstein, die eerder beweerde dat Irak betrokken was bij 9-11,  bewijst niets, maar suggereert en insinueert des te meer: DSK zou het slachtoffer zijn van een duister een-tweetje van Sarkozy en de top van de Accor-hotelketen.
Hoe zat dat ook al weer? DSK had, aldus Epstein, op de ochtend van 14 mei, de dag dat hij werd gearresteerd, een email ontvangen van een kennis uit Frankrijk. Die waarschuwde hem dat er tekstberichten van zijn Blackberry werden gelezen op het partijbureau van de UMP, de partij van Sarkozy. De Blackberry is verdwenen, DSK merkte dat hij hem niet meer had toen hij op weg was naar het vliegveld.  “De zender die erin zit, en waarmee normaal mobiele telefoons kunnen worden getraceerd, was minder dan een uur na het seksincident met kamermeisje Nafissatou Diallo onklaar gemaakt”, schrijft Heleen Epstein na.
Onklaar gemaakt? Zou het niet gewoon kunnen dat de batterij leeg was? En telefoons – DSK had er trouwens maar liefst zeven – raken wel vaker zoek. Maar wat dit verhaal pas echt troebel maakt, dat zijn de bronnen van Epstein. Die bestaan uit William Taylor, een van de advocaten van DSK, en zijn fanatiekste verdediger, de Franse journalist Michel Taubmann. Het kamp dus dat er alle belang bij heeft twijfel te zaaien over wat er is gebeurd in het Sofitel omdat de civiele procedure nog lang niet is afgelopen.
Epstein heeft de informatie die hij kreeg niet gecheckt. Hij nam geen contact op met ‘de vriendin van DSK bij de UMP’ waar hij het over heeft. Dat verhaal heeft hij van Taubmann. Haar spreken was ook lastig geweest, want ze heeft nooit bestaan, zegt Taubmann nu. Zijn fout, hij had verzuimd Epstein er op tijd op te wijzen dat dit element achterhaald was. DSK zou in werkelijkheid zijn gewaarschuwd door Jean-Christophe Lagarde, een politiecommissaris uit de stad Lille met wie DSK de avond voor hij in het Sofitel arriveerde de avond had doorbracht. In gezelschap van wat ‘materiaal’ zoals hij prostituees noemde.
Zelf publiceerde Taubmann een paar dagen na Epsteins artikel een boek waarin hij de theorie van Epstein aanvulde en er niet bepaald sterker op maakte. Taubmann weet zeker dat Diallo op DSK werd afgestuurd ‘om zijn Blackberry te stelen, om een verkrachting te simuleren of om dat allebei te doen.’
Epstein is niet meer bereikbaar voor commentaar. Niet alleen de correspondent van een klein Nederlands dagblad kreeg geen antwoord, ook voor het Franse blad L’Express had hij opeens geen tijd meer.
Ondertussen zet Heleen haar geld op de hypothese dat Diallo een spion was. Heleen ziet een complot.